Боевик 
только с 18 лет
Сава живет в стране, где победила преступность. Когда ее отец, полицейский, гибнет от рук мафии, она клянется найти и покарать виновных. Она обращается за помощью к напарнику отца, не осознавая того, что он — главный виновник его гибели...
Ну што ж, я ў першую чаргу жадаю адзначыць, што гэты фільм аказаўся для мяне знакавым: гэта адзін з пяці фільмаў за ЎВЕСЬ час маіх паходаў у кіно(а хаджу я, як можна заўважыць, у кіно часта), на якім я быў 30 хвілінаў - больш высядзець на ГЭТЫМ не дазволілі мазгі, што проста пачалі плавіцца. Хаця спачатку зусім не здзівіла колькасьць гледачоў у "Маскве" - іх было чалавек 30. Зробім зніжку на цёплы летні дзень і чацвер.
Але... Тое, што пачало адбывацца на экране, проста не ўкладвалася ў галаве, нават цяжка ўбачанае параўнаць з чым-небудзь - такое ні з чым не атаясамляваецца: спроба паказаць пост-апакаліпсіс банальнай мутнай карцінкай, Л Джэксан, якому відаць выключылі мозг падчас падпісаньня кантракту, вельмі слабы дубляж таго самага Л Джэксана (і не толькі яго - у цэлым дубляж зусім спрэчны) і галоўная гераіня з не тое што худой, адсутнічаючай задніцай (прабачце, кінулася ў вочы) і чорным тварам - гэта з самага пачатку выклікала жаданьне пакінуць залу, бяжаць з кінатэатру без азіраньня, ехаць усё роўна куды ў аўто на максімальнай хуткасьці.
Потым яшчэ з'явіліся тупыя дыялёгі і зусім ужо тупы сюжэт - знаходжаньне ў кінатэатры было немагчымым - мы яго і пакінулі. Мы зрабілі гэта не першымі
Акрамя "Кайт" сеньня ў кіно і глядзець няма што - наш пракат не пакінуў нам альтэрнатывы.
Чакаем вечару
Документалистика на большом экране становится привычней и ближе минскому зрителю. До авторских изысков пока не доходит, в дело идут ленты попроще...
