Молодую католическую монахиню сестру Анну из Польши отправляют служить в миссию католического прихода высоко в гималайских горах. Сестре Анне 25 лет, и половину жизни она провела в монастыре. И вот, первый раз в жизни она выезжает в другую страну, и не просто в какую-то страну, а в аутентичный край Ладакх, который является частью тибетской Индии...
Красивая лаконичная философская лента о вечном поиске, открытии и самопознании.. Полина Гришина - прекрасна!
Затронуты актуальные вопросы бытия. Мы течем -- мы меняемся, сомневаемся, открываем что-то новое, понимаем...
Можно разбить диалоги на цитаты.
И, да, как итог, - "Бог - есть". Но, как по мне, так Он - просто внутри кажого из нас. А если Бог внутри - ты даришь его Внешнему миру. -- Как-то так была воспринята мной идея о равности внутреннего и внешнего мира.
Отзыв был изменен 18 января 2016, 00:25
Ужо з прадмовы да фільма можна ўбачыць які зроблены контраст: падарожжа з манаскага замкнёнага каталіцтва да адчыненнага ўсяму свету будызму ў Гімалаі. У звычайнага свецкага чалавека вочы шырока адчынюцца,калі адразу ў Гімалаі патрапіць.А тут сястра Ганна -галоўная гераіня,якая прысвяціла сябе манаству,дзе знішчаецца асабістасць і іншадумства. Вымушаная застацца сам насам з сабой і, з незнаёмымі светам і ўмовамі без дачынення да сваіх службовых спраў, у сястры Ганны пачынаецца прабуджэнне. Гэта прабуджэнне менавіта сябе,пазнанне сваёй чалавечнасці праз новыя для яе ўмовы,праз сустрэчу з новымі для яе людзьмі.
Дарэчы,спадабаліся тры дыялога сястры Ганны: з вандроўніцай,музыкай і фатографам.
На шляху атаясамлівання галоўнай гераіні са звычайным чалавекам,рэжысер,на мой погляд,трошкі злаўжывае некалькімі кадрамі(напрыклад,у прыбіральні).Яшчэ выклікае сумнеў адзінокая начоўка сястры Ганны ў гарах.І не тым,што там адбываецца,а тым што там ноччу вельмі халодна,і я не ўяўляю як вось так можна пераночыць.
І вось цікавы вынік, на фоне гэтага кантраста. Чалавек знайшоў там, дзе не шукаў,тую выснову,з якой,здаецца,ужо павінен быў прыехаць.
P.S.Здаецца,добры заклік для ўсіх і кожнага,што трэба вандраваць.Гэта дазваляе пашыраць свой мірапогляд,пазнаваць свет і сябе.Кажу як трошкі вандруючы чалавек,не прывязваючы к рэлігіознаму ў фільме(як,здаецца,і не надта прывязвае ўсё да рэлігіі і рэжысер фільма)
Отзыв был изменен 2 раза, последний — 16 января 2016, 23:26
Документалистика на большом экране становится привычней и ближе минскому зрителю. До авторских изысков пока не доходит, в дело идут ленты попроще...
