История неизлечимо больной женщины и беспечной молодой девушки, которая становится ее опекуном.
Такога кшалту кінастужкі звычайна маюць водгук у сэрцы гледача,так як уздзейнічаюць на значную чалавечую ўласцівасць - спачуванне.Але ў гэтым фільме,на мой погляд,паказана ўсе давольна спрошчана.Што не дае карысці і глыбіні фільму.Тым больш калі вы бачылі іншыі карціны аб невылечна хворых людзях.Узяць,напрыклад,больш удалую стужку "1+1",якая заслужана больш знакаміта і на слыху.
Са станоўчага можна падкрэсліць:карціна не будзе псіхалагічным цяжарам;можна вылучыць для сябе правільныя і карысныя словы з вуснаў герояў фільма.
Документалистика на большом экране становится привычней и ближе минскому зрителю. До авторских изысков пока не доходит, в дело идут ленты попроще...
